Luxe personenbusjes. In tegenstelling tot bij onze Oosterburen, spelen dit soort auto’s een marginale rol op de consumentenmarkt. De Nederlander kiest liever voor een ruime stationwagon of, als het echt groot moet, voor een SUV. Met de weelderig aangeklede V-Klasse wil Mercedes-Benz een écht alternatief bieden. Of hij daarvoor de potentie heeft of dat zijn ware bedrijsfauto-aard stiekem nog de kop opsteekt ontdek ik in deze test.

Eigenlijk was een luxeversie van een busje nooit heel opzienbarend uitgevoerd. Van buiten kreeg je hooguit van de ‘schildersbus’ afwijkende lichtunits en wat meer in carrosseriekleur meegespoten kunststofdelen, van binnen wat chiquere bekleding en wat sierstrips. Die halve maatregelen drukt Mercedes-Benz met de nieuwe V-Klasse subiet de kop in. Het dashboard lijkt niet alleen sprekend op dat van de nieuwe C-Klasse, het afwerkingsniveau van het interieur ligt op hetzelfde niveau. Het dashboard van de onlangs gepresenteerde Vito is dan ook compleet anders van snit en oogt veel eenvoudiger. Samen met de standaard intelligente led-verlichting in de neus is het wel duidelijk: dit is géén Vito. Nee, zelfs geen Viano. Daarom draagt de nieuwe V zijn naam met Klasse.

Innige zakenrelaties

Als ik de auto in ontvangst neem staan de stoelen in ‘conferentieopstelling’. Gelijk valt op dat de vergaderaars die mij voorgingen zakelijk en privé moeilijk hebben kunnen scheiden, want hun benen moeten innig verstrengeld geraakt zijn met die van de personen tegenover hen. Echt bruikbaar is deze opstelling dus helaas niet, tenzij je de loodzware ‘hoedenplank’ verwijdert – maar daarover later meer. Snel wilde ik de middelste stoelen weer terugdraaien naar hun oorspronkelijke stand, maar dat ging niet zo eenvoudig. In tegenstelling tot bij de Volkswagen Multivan zijn de Benz-stoelen niet voorzien van een draaimogelijkheid. Een gemiste kans, want de stoelen zijn vreselijk lomp en zwaar. Daarbij is het goed in de rails krijgen ervan ook nog een opgave.

Is het dan uiteindelijk gelukt, dan ben je wel de held van de achterpassagiers. De ruimte die ontstaat (voor vier, vijf of zes personen, afhankelijk van je bestelde stoelconfiguratie) is riant. De instap is eveneens ruim en eenvoudig, wanneer je binnentreedt via de rechter schuifdeur. Voor een riante instap naar de achterste bank klap je de middelste stoelen om. Helaas zit de bediening van het omklapmechanisme altijd rechts op de stoel, waardoor je bij instappen vanaf ‘links’ oncomfortabel ver moet reiken: niet heel doordacht. Wél heel goed is de been- en voetenruimte op de achterste zitrij. Daar kunnen passagiers hun voeten zelfs onder de stoelen ervoor kwijt, een genot dat de mensen op de middelste rij helaas niet kunnen ervaren. Niemand zal over de hoofdruimte kunnen klagen.

Wanneer de V-Klasse een wijnetiket zou dragen dan zou er 'soepel en rond' op staan.

In dit geval zijn de stoelen met fraai leder (standaard op de Avantgarde) overtrokken, wat in combinatie met de optioneel zwarte dakhemel (332 euro) en het 511 euro kostend, zeer zwaar getint glas een luxe ambiance geeft. Wel is het achterin erg donker, waardoor passagiers de zes spotjes in de dakhemel zelfs al bij lichte schemering weten te waarderen. Ook de stoelen zelf worden gewaardeerd en doen overdadig aan. Ik verwacht dat passagiers op écht lange ritten minder lovend zullen zijn, want de stoelen zijn vrij hard en bieden minder steun dan je op basis van hun uiterlijk zou denken. Voor hotelshuttle-diensten en middellange afstanden voldoen ze daarentegen prima.

Soepel en rond

Wanneer de V-Klasse een wijnetiket zou dragen, stond die tussenkop er zeker op. De rij-ervaring is namelijk uitzonderlijk soepel, zeker voor een bus. Meestal hebben busjes last van een springerige achteras bij weinig belading. Zo niet bij de V-Klasse, zelfs met alleen de chauffeur aan boord gedraagt de V zich als een ware E, of zelfs S-Klasse. De Avantgarde-uitvoering is standaard voorzien van ‘Agility Control’-achteras, die zich automatisch aanpast aan de weg. Laat je niet misleiden door de ‘Agility’-knop op de middenconsole: die beïnvloedt alleen de automaat. Een gemis? Zeker niet, de dempers werken uit de kunst. Gracieus deint de ruim 2.000 kg zware bus na over verkeersdrempels en de snelweg verwordt tot een donkergrijs biljartlaken. Voor de test reed ik de bus ook even met volle bezetting. Voor het stabiele gevoel maakt dat niets uit, maar driemaal nadeinen na een verkeersdrempel zal sommige passagiers zeeziekte bezorgen. Desondanks denk ik dat Mercedes-Benz het best mogelijke compromis heeft gevonden voor een dergelijke luxebus.

Voor de bestuurder blijft dat hoge wagengewicht in eerste instantie goed verborgen. De besturing is licht, maar niet onaangenaam voor dit type auto. 190 pk vermogen en 440 Nm koppel, bij overboost zelfs 480 Nm, weten samen met de 7G-Tronic automaat de rest te verbloemen. Die automaat bevalt mij niet in elke Mercedes even goed, maar met de V-Klasse vormt hij een gouden combinatie die meestal onvoelbaar werkt. Eigenlijk merk je pas dat de motor best hard moet werken als je hem flink de sporen geeft. Een wat rauw geluid dringt dan de cabine in. Storend? Nee, maar ook niet mooi. Je bemerkt het (hoge) wagengewicht pas echt als je dit tot stilstand moet brengen. De bediening van het rempedaal is namelijk erg zwaar, niet in lijn met de algehele bediening van de auto. Wel kun je de auto er erg lineair mee laten vertragen, wat wel zo comfortabel is voor je passagiers. Het meest verrassende: een testverbruik van 1 op 12,8 en een snelwegverbruik van 1 op 13. Voor zo’n grote auto zijn dat bijzonder nette waarden.

Touchpad voor het nieuwe geld

De V-Klasse kan met het uit de C en S-Klasse afkomstige Comand-systeem voorzien worden. Voorzien kán worden, want het Comand Online-systeem kost bijna 4 mille. Het meest opvallende is de ‘dubbele bediening’ met een touchpad voor het ‘nieuwe geld’ en de vertrouwde draaibediening voor het ‘oude geld’. Zelf gebruikte ik ze door elkaar heen, wat misschien nog wel het fijnst is. Het enige wat de aanraakbediening echt toevoegt is het kunnen schrijven van letters, wat feilloos werkt. Helemaal intuïtief is Comand nog niet, maar wanneer je eenmaal door hebt hoe je de menu’s in beeld tovert (naar boven of beneden klikken of vegen) dan vind je snel je weg. Via een knopje op het stuur kun je overigens gebruik maken van spraakbediening voor de navigatie, wat erg fijn werkt. Zelfs zeer staccato uitgesproken adressen neemt het systeem probleemloos over.

Voor de bestuurder blijft het hoge wagengewicht van 2.000 kilogram in eerste instantie goed verborgen.

Een handige functie dus, maar daarvan heeft Mercedes-Benz er meer bedacht. En wel in de vorm van de Easy Pack-achterklep. Op de Avantgarde-uitvoering kost deze klep met laag uitgesneden, separaat te open achterruit 785 euro. Daarbij krijg je ook een zeer stevige en loodzware ‘hoedenplank’ die wordt bevestigd in de stoelrails. In die plank zitten twee klapkratjes verborgen. Leuk bedacht, maar in de praktijk zal die forse eenheid voornamelijk in de weg zitten. Hij beperkt namelijk de laadhoogte en zorgt ervoor dat je niet even snel extra beenruimte kunt creëren door de achterste bank wat te verschuiven. Zo verwordt die slimme vondst tot een obstakel.

Een eenzaam bestaan

Het is eenzaam aan de top, zo zegt men wel eens. Dat betekent dat het leven van de V-Klasse er niet erg gezellig uit zal zien. Zijn concurrentie was al nooit erg talrijk, maar met zijn voorname uitstraling van binnen én buiten zet hij ook de Volkswagen Multivan en Ford Tourneo Custom op een achterstand. Tel daarbij het ongeslagen onderstelcomfort en stabiele rijgedrag op en je kunt niet anders dan concluderen dat Mercedes-Benz momenteel de beste bus levert. Voor de 81.106,- euro die het geteste exemplaar kost mag je ook niets anders verwachten, maar in dit segment kijken we van zulke bedragen nauwelijks nog op. Sterker nog: een vrijwel gelijkwaardig uitgevoerde Volkswagen Multivan is duizenden euro’s duurder. Dat maakt de V-klasse niet alleen tot een aantrekkelijke bus, maar ook tot een aantrekkelijke propositie. En mocht je in de markt zijn voor een forse SUV of MPV: ga hier dan zeker eens een blokje mee om.

Mercedes-Benz V-Klasse: de Vito voorbij

De nieuwste