150 auto’s beschikbaar

Historie

 

Eind jaren '50 had Leonard Lord, president-directeur van de British Motor Corporation (BMC), de visie dat de markt behoefte had aan een nieuw soort auto: klein maar met genoeg ruimte voor een gezinnetje. Hij gaf Alec Issigonis, die eerder faam vergaarde met de Morris Minor, opdracht om een prototype te ontwikkelen. De eisen waren: vier zitplaatsen, een BMC-motor, kleinere afmeting dan de andere BMC-modellen en betaalbaar.

 

Al in de 30er jaren had Issigonis aan een 'Lightweight Special' raceauto gewerkt. Enkele principes uit deze auto gebruikte hij in de Mini; namelijk een laag gewicht, rubberen wielophanging en een tot het minimum teruggebrachte constructie. Dit resulteerde in een conceptauto die snelheid met goed weggedrag combineerde. Door toepassing van een nieuwe stuurinrichting en ophanging legde hij de basis van het 'kart-gevoel' dat Mini's heden ten dage nog altijd kenmerkt. Issigonis kreeg meteen het groene licht om een productieversie te bouwen. Vanwege de korte deadline van 12 maanden en het beperkte budget werd de carrosserie opgeleverd met simpele, externe lasnaden. Al snel werden deze naden één van de karakteristieken van de Mini.

 

De ontwerper moest ook de lengte terugbrengen van 12 naar 10 voet, zo'n 3 meter. Hij vond de oplossing in het plaatsen van een dwarsgeplaatste motor – een zuigermotor waarvan de krukas dwars op de rijrichting ligt. Daarnaast paste hij voorwielaandrijving toe en een transmissie onder de motor. De kwaliteit bleef op die manier gegarandeerd, terwijl maar liefst 80 procent van de ruimte beschikbaar was voor de passagiers en de bagage. De wielen werden op de uiterste hoeken geplaatst. De ontwerpprincipes van de Mini worden bij compacte auto's heden ten dage nog immer toegepast, door autobouwers wereldwijd.

 

 

Austin en Morris

 

In 1959 verscheen het productiemodel op de markt. De merken Morris en Austin, die samen de BMC hadden opgericht, voerden het autootje ieder onder hun eigen naam: de Austin Seven (later: Austin Mini) en de Morris Mini Minor. Omdat het typisch Britse, karaktervolle autootje een geheel eigen identiteit verwierf, kreeg Mini in 1967 zijn eigen merknaam.

 

Inmiddels waren er al ruim een miljoen Mini's verkocht. De Mini was populair bij zowel het grote publiek als onder beroemdheden. Onder meer The Beatles en David Bowie bezaten een Mini. Ook figureerde de auto in vele films en televisieseries. Zo kent iedereen wel de Mini van Mister Bean.

 

Behalve voor het design vielen mensen voor de beschikbare ruimte. De bagageruimte had een naar beneden scharnierende klep, zodat deze ook als zitplaats gebruikt kon worden. Verder waren er opbergvakken in de portieren voorin, zijvakken achterin en een planchet op het dashboard. Het wereldrecord 'mensen proppen in een klassieke Mini' staat overigens op 27 personen (2014, Groot-Brittannië) en wordt nog regelmatig verbroken.

 

In 1969 verscheen de verlengde Mini Clubman, 3,17 meter lang. Het in- en exterieur verschilden iets van de oorspronkelijke Mini. Zo besloeg de grille, met Clubman-badge, de volle breedte van het hoekige front.

 

 

John Cooper

 

Alec Issigonis was behalve auto-ontwerper ook coureur. Tijdens de wedstrijden raakte hij bevriend met collega John Cooper. Deze produceerde met zijn vader, in de Cooper Car Company, auto's waarvan de motor achter de bestuurder was gepositioneerd.

 

Cooper was al snel ondersteboven van de autosportkwaliteiten van de Mini. Hij ging dezelfde motor gebruiken in zijn racewagens en raakte zodoende bedreven in het opvoeren van de motor van de Mini. Issigonis wilde niet meewerken aan een high performance-variant van de Mini, maar diens baas gaf Cooper de opdracht er duizend te bouwen.

 

In 1961 verschenen de Austin Mini Cooper en de Morris Mini Cooper. Er zouden uiteindelijk 150.000 Mini Coopers worden gebouwd. De auto zette de trend om in een alledaagse, compacte auto sportief te kunnen rijden. In 2008 ontving Mini Cooper de AutoDNA Award omdat 'ie de meest waardevaste auto is: van alle (compacte) automodellen heeft de Mini Cooper de hoogste restwaarde ten opzichte van de nieuwprijs.

 

Na een afwezigheid van 19 jaar is het bedrijf John Cooper Works (JCW) tegenwoordig wederom de officiële tuning partner van Mini. De geleverde materialen vinden hun oorsprong in races, rally's en testen. Naast een opgevoerde motor omvat het JCW-assortiment aerodynamische aanpassingen, chassis tuning en accessoires voor in- en exterieur. Inmiddels bezit mini-eigenaar BMW Groep de rechten van JCW.

 

 

Successen

 

Na de eerste rally-successen wilde het BMC-management een nóg sportievere versie dan de Mini Cooper. De eerste zes stuks van de Mini Cooper S werden gefabriceerd in slechts 4 weken tijd. Mini won in de jaren '60 diverse malen de Rally van Monte Carlo. Opmerkelijk was het succes van vrouwelijke coureurs, waaronder Patricia Ozanne, Ann 'Whizz' Wisdom en Pat Moss.

 

In de jaren '90 viel de originele Mini vele bekroningen ten deel als personenauto. Zo werd de Mini uitgeroepen tot '(Europese) Auto van de Eeuw'. Het Guinness Book of World Records vermeldt de klassieke Mini als 'de meest succesvolle Britse auto aller tijden', met een totale productie van meer dan 5,3 miljoen stuks. Een aardig aantal speciale edities zijn inmiddels 'collector's items'.

 

 

BMW

 

Door diverse fusies, overnames en splitsingen kwam het merk Mini aan het eind van de 20e eeuw in handen van BMW. In 2000 verving BMW de 'Classic Mini' door de 'New Mini', toen nog officieel Mini One geheten. Dit was een zogenaamde retroauto: hij heeft nog wel de uiterlijke karakteristieken van het origineel, maar is in feite een geheel nieuw ontworpen auto met moderne techniek. Een grappig detail is de uitlaat, geïnspireerd op een frisdrankblikje inclusief lipje.

 

De nieuwe Mini verkoopt net zo snel als de Classic indertijd deed. In 2014 rolde al de 3 miljoenste moderne Mini van de productielijn. Sinds dat jaar worden ook Mini's in Nederland gebouwd. Bij NedCar in het Limburgse Born rollen onder meer de vijfdeurs hatchback en de Countryman van de band.

 

De Mini kent inmiddels behoorlijk wat varianten. Naast de hatchback zijn onder meer de carrosserievarianten Mini Clubman (verlengd), de open cabriolet en SUV Countryman verschenen. Daarnaast zijn er de uitvoeringen Cooper (sportief), D (diesel), S (supercharged), SD (extra diesel power) en John Cooper Works (getuned). Ook verschijnen er met regelmaat limited editions. De Mini is met dakprints en vele accessoires geheel aanpasbaar aan de wensen van de klant. Er rijden dus weinig exemplaren rond waarvan er nog een exact hetzelfde is.

 

 

Mini E

 

BMW ziet een toekomst weggelegd voor elektrisch aangedreven auto's, ook van het merk Mini. De volledig elektrische Mini E wordt door leaserijders in onder meer de Verenigde Staten uitgetest, om praktijkervaring op te doen alvorens de driedeurs E in 2019 echt op de markt verschijnt. De testwagen is een tweezitsauto: de achterbank is opgeofferd voor de accu's. De Mini E is herkenbaar aan de gestyleerde stekker op het dak, die is afgebeeld in de vorm van een 'E', van 'elektrisch'. In 2016 is Mini's eerste plug-in hybride, de Countryman Cooper S E Countryman All4, in de verkoop genomen.