2 auto’s beschikbaar

Merk

 

Lamborghini is een Italiaans sportwagenbedrijf, dat in 1998 na diverse overnames in handen viel van de Audi-groep van het Volkswagen-concern. Sindsdien is het aantal werknemers bij Lamborghini gestegen van 300 tot ruim 1.400 personen. Bedroeg het aantal gebouwde auto's bij overname nog 265, in 2016 rolden bijna 3.500 exemplaren uit de fabriek.

 

De meeste Lamborghini-modellen dragen de naam van stieren of (Spaanse) stierenvechtersfamilies. Het merklogo is een zwart wapenschild, met in goudkleur een aanvallende stier. Het dier verwijst naar het sterrenbeeld van oprichter Ferruccio Lamborghini.

 

 

Ferruccio Lamborghini

 

Vaak wordt gesteld dat de opvallende gelijkenis met het Ferrari-logo – beide tonen een woest, actief dier en beide emblemen zijn goud omrand – een uiting is van de immer aanwezige rivaliteit tussen de twee merken en hun oprichters. Echter, de gelijkenis lijkt eerder toeval, omdat Lamborghini de stier al gebruikte voor zijn andere industriële ondernemingen vóórdat hij ook maar een auto had ontworpen.

 

Ferruccio Lamborghini begon zijn industriële activiteiten na de Tweede Wereldoorlog, toen hij in Italië en Spanje twee tractorenfabrieken oprichtte. Daar bouwde hij oude, opgekochte militaire voertuigen om tot tractoren. Al gauw bouwden de fabrieken ook zelf ontworpen tractoren. Daarnaast hield Ferruccio zich bezig met andere producten, zoals helicopters en systemen voor verwarming en airconditioning.

 

 

Dé concurrent

 

In de zestiger jaren had Ferruccio niet alleen een aardig fortuin verzameld, maar ook een mooie verzameling sportwagens. Het verhaal gaat dat hij niet blij was met een exemplaar van het merk Ferrari, die steeds moest worden gerepareerd en een lawaaiige versnellingsbak had. Hij sprak Ferrari-baas Enzo Ferrari – tevens ‘buurman’ – daarop aan. Die zou geantwoord hebben: “Ga jij je maar weer met tractoren bezighouden en laat het bouwen van sportwagens over aan hen die er verstand van hebben!”

 

Enzo Ferrari wist dan ook niet wat hem overkwam, toen enkele maanden later op de jaarlijkse Autosalon van Turijn (1963) een prototype van een nieuwe supersportwagen de show stal: de Lamborghini 350 GTV. In een paar maanden tijd had Ferruccio het bedrijf Automobili Ferruccio Lamborghini opgericht. Met zijn ervaring en kapitaal had hij een hypermoderne productiefaciliteit laten verrijzen in Sant’Agata Bolognese, waar nog altijd het hoofdkantoor van Lamborghini gevestigd is.

 

Verder had Ferruccio een team van ingenieurs, stylisten en carrosseriebouwers weten te werven met als enige opdracht: “Bouw mij een sportwagen die in elk opzicht superieur is aan een Ferrari.” De resulterende tweedeurs coupé met aluminium koetswerk, onafhankelijke ophanging, dwarsliggende middenmotor en goede aerodynamica had inderdaad veel voor op de concurrent. De lichtmetalen 3,5 liter V12-motor van de 350 GTV had een vermogen van 370 pk. In de ruim 50 jaar die Lamborghini nu bestaat wisselden het merk en Ferrari regelmatig stuivertje qua verkoop en populariteit. Lamborghini richtte zich volledig op de verkoop van productiemodellen aan particulieren en hield zich aanvankelijk niet, zoals de rivaal, bezig met autosport.

 

 

Miura

 

Al snel na de start volgden glorieuze jaren voor Lamborghini. Ferruccio had twee jonge ingenieurs de vrije hand gegeven en zij kwamen met een prototype dat geheel afweek van de gangbare GT-modellen. Hun ontwerp behelsde een ontembare raceauto voor de weg. Ze realiseerden hun ontwerp met een vierliter twaalfcilinder motor die ze dwars achter de cockpit plaatsten, en een versnellingsbak en differentieel die één waren met de motorbasis. Het chassis was lichtgewicht doordat het was gemaakt van gebogen, gelaste metaalplaten. Het was een van de eerste auto’s die achterwiel aangedreven was.

 

Hoewel Ferruccio er geen verkoopsucces in zag, vond hij het prima promotiemateriaal voor de autoshow van Turijn in 1965. Daar werd de autobouwer benaderd door carrosseriebouwer-ontwerper Nuccio Bertone, die hem beloofde ‘de schoen passend te maken voor de voet’. In een recordtijd van 4 maanden stond op de autoshow van Genève (1966) het productiemodel, de Miura.

 

De auto die 290 kilometer per uur kon rijden straalde een combinatie uit van agressie, elegantie, originaliteit en klasse. Zijn naam ontleende de Miura aan het vechtersras van de meest agressieve stieren. Stierenvechters hebben het vaak over de Miura-blik, onverschrokken en krachtig. Lamborghini wist het directe enthousiasme voor de auto nog te vergroten door de Miura deel te laten nemen aan de Grand Prix van Monte Carlo. De Miura bleef tot 1973 in productie. Er zijn circa 750 exemplaren gebouwd.

 

 

Countach

 

Ook bij de Lamborghini Countach (bijna 2.050 exemplaren gebouwd van 1974 tot 1990) werd de cockpit voorwaarts geplaatst om plaats te bieden aan de grote V12-middenmotor. Maar vooral opvallend was het verregaand doorgevoerde, wigvormige design: de Countach was breed en laag maar niet lang. Een ander kenmerk van deze opvolger van de Miura vormden de naar boven openende schaardeuren.

 

Gedurende de jaren '70 en '80 was de Countach een auto waarvan menig hart oversloeg. De supersportwagen speelde een grote rol in de filmserie The Cannonball Run. Het extreme uiterlijk werd door de jaren heen wat afgevlakt, zodat de Countach betere prestaties en rijeigenschappen kon krijgen. Tegenwoordig volgt Lamborghini de Italiaanse traditie waarbij design en techniek vanaf het begin in samenhang worden ontwikkeld; dit gebeurt in Lamborghini's Centro Stile (Stijl Centrum).

 

 

Murciélago

 

De Belg Luc Donckerwolke (toen werkzaam voor Audi) ontwierp de Murciélago, die in 2002 de supersportauto Diablo opvolgde. Het model is vernoemd naar de legendarische stier Murciélago, die nog steeds overeind stond na 24 keer te zijn gestoken in een gevecht met een matador. De Lamborghini Murciélago sprintte in 3,4 sec van 0 naar 100 km/u, om door te gaan tot de top van 340 km/u. De auto was voorzien van een dynamische achtervleugel, die bij hoge snelheid automatisch tot 70 graden verhoogd werd om een stabiele wegligging te garanderen. Er verschenen diverse varianten: roadsters, de supercar Reventón en een SuperVeloce – de SV ofwel ‘supersnelle’ versie. Toen de supersportauto in 2010 van de markt werd gehaald waren er ruim vierduizend stuks geproduceerd.

 

 

Gallardo

 

Het kleine broertje van de Murciélago, de Gallardo, was ook vernoemd naar een ras vechtstieren. Het model uit 2004 werd wederom getekend door Donckerwolke. In 2010 liep het tienduizendste exemplaar van de band. Toen de productie in 2014 werd beëindigd waren ruim 14.000 stuks gebouwd. De Gallardo was daarmee toen de best verkopende Lamborghini ooit.

 

De Gallardo had een uitgebreide typenaam dat aangaf met welke uitvoering je precies te maken had. Zo verwees de Gallardo ‘LP 560-4’ naar de aandrijfkracht van 560 pk door de motor ‘Longitudinale Posteriore’ (in de lengterichting achterin de auto) en naar de vierwielaandrijving. De supercar behaalde een topsnelheid van 325 kilometer per uur. Hij bereikte vanuit stilstand de 100 kilometer per uur in 3,4 seconden. In 2007 kwam zusterbedrijf Audi met een eigen sportwagen op de markt, de R8. Deze was nauw verwant aan de Gallardo. Ze deelden verschillende onderdelen, waaronder de transmissie.

 

 

Hedendaagse modellen

 

In 2014 verving de Huracán de Gallardo. Er was toen al 2 jaar lang een extra model in productie: de Aventador die de Murciélago had opgevolgd. Daarvan waren toen al tweeduizend exemplaren afgezet, inmiddels (2017) zijn het er achtduizend. De Aventador blijft echter de belangrijkste trekker; in 2 jaar tijd zijn er al meer dan elfduizend stuks verkocht.

 

Het Italiaanse merk bracht eind 2017 een 'praktisch model' uit, de Urus. Deze SUV met V8-motor biedt toffe prestaties zowel op de weg als in het terrein. Naast vierwielaandrijving heeft de Urus ook vierwielbesturing. Overigens had Lamborghini al eens een terreinwagen uitgebracht, de LM002 (1986), waarvan de meeste van de driehonderd exemplaren in de woestijn van het Arabische schiereiland waren geëindigd. Daar presteerde de V12-aangedreven terreinwagen uitzonderlijk goed.

 

In 2013 vierde Lamborghini het 50-jarig jubileum. Een handvol jubileummodellen van de 'straatlegale racewagen' Lamborghini Veneno werd uitgebracht à 3 miljoen euro exclusief belastingen. De eenzitter Lamborghini Egoista Concept, met een extreem uiterlijk geïnspireerd door een straaljager, is nog altijd te zien in het Lamborghini Museum.

 

Tegenover de enorme power van Lamborghini-modellen staat het enorme brandstofverbruik en de navenante CO2-uitstoot. Om aan de Europese normen te blijven voldoen investeert het merk de komende jaren flink in milieumaatregelen. Op de korte termijn richt Lamborghini zich op lichtere auto’s en efficiëntere verbrandingsmotoren. Daarnaast werkt het merk aan groene technieken, zoals hybride aandrijflijnen en start/stop-techniek. Ook de CO2-emissie van de fabriek wordt verminderd.

 

 

Materiaalonderzoek

 

Al meer dan 30 jaar doet Lamborghini onderzoek naar (de toepassing van) nieuwe materialen. Daarvoor huurde het merk in 1982 een luchtvaarttechnicus in en later werkte het samen met lucht- en ruimtevaartproducent Boeing. Al na een jaar resulteerde deze samenwerking in het eerste product: een frame van met koolstofvezel versterkte kunststof (CFRP). Een - nooit in productie genomen - 100 procent carbon body voor de Countach woog liefst 500 kg lichter dan de koets van de productie-Countach. Uiteindelijk resulteerde deze ontwikkeling in een koolstofvezelf 'monocoque' (zelfdragende carrosserie) voor Lamborghini's supersportwagens.

 

CarbonSkin volgde, lichtgewicht materiaal voor het interieur met de flexibiliteit om allerhande vormen aan te nemen. In 2008 introduceerde het merk gesmede composieten, zeer flexibele kunststoffen die in slechts 3 minuten in elke denkbare vorm kunnen worden geproduceerd.

 

 

Lamborghini museum

 

Het Lamborghini Museum bevindt zich in Sant’Agata Bolognese, tussen Bologna en Modena. Over twee verdiepingen verspreid worden de Lamborghini productie- en conceptauto’s getoond, plus Formule 1-auto’s van derden die door Lamborghini van motoren zijn voorzien. Rijders van het merk kunnen veiligheidscursussen volgen in de Lamborghini Academy, eveneens in Italië. Deze richt zich op verkeersveiligheid. Het gaat om de opeenvolgende circuittrainingen Mach1, Mach2 en Mach3. Bij de winteracademie concentreren cursisten zich op de vierwielaandrijving en het rijden van een Lamborghini op gladde ondergronden.